قونیه شمس گریه می کند - جواد سجادی راد

درود

در اين پست شعري از دوست عزيزم آقاي جواد سجادي راد را برايتان مي گذارم.

اهل مشهد است اما در رشت زندگي مي كند. تازه با هم رفيق شديم:))

سروش عليزاده

رشت

لينك همين شعر در سايت چهار زبانه ماه مگ كليك كنيد

قونیه شمس گریه می کند
اتاق غیاب منست به حلاج
و نیشابور بوی گوگرد است آغشته به پنبه
منفجر می شوم در خراسان
سیاوشم می دود در خیابان
کودکیم در عکس های سیاه و سفید
و قاف گم می شود در ازدحام
قاف می شود شمس / در ازدحام
تا نرسی / برسی
قونیه را برده است نیشابور
تا گوش بچسباند به ریل
و علامت دهد از روی قاف گم شده در عکس های سیاه و سفید
و اعلام کند به آقای سازمان ملل
در ایستگاهی که اتوبوس جهانی بایستد
گاف بزرگی می دهد شاعر
لاجرم دجله سر می رود
از چشمهای شما
و آقای رییس جمهور این تیمور عزیز
در تبریز میدود که مرزهای مثنوی سر نرود از آتش نیشابور
آقای سازمان ملل
کسی که در کوچه های سیاه و سفید این جهان بدود
از جانب چه کسیست
و خاورمیانه چه گوئرنیکای بزرگی دارد
گناه پیکاسو بود که در تهران متولد نشد
یا فرانکو خیلی جهانی بود
که در بین النهرین
تخت جمشید
و در میان مجسمه های بودا
از چاههای نفت بیرون دوید
آقای سازمان ملل
دهکده ما چه مرزهای بلندی دارد
و امتداد خطوط مرزی شما
روی تن شاعران خانه ما می دود
و دجله همان نیل است
در چشمهای ابوالهول
می سی سی پی
در چپق سرخپوستان
آقای سازمان ملل
این نامه را برسانید
به سرخپوستی که آواز غریبانه ای داشت در شمال
و بگویید شبهای قطبی شما ادامه دارد در اتاقهای ما
این نامه را برسانید
به ابوالهول
و نیل بلند شاخ آفریقا
و یا تقدیم کنید به شیهه بلند گوئرنیکا
و مردم خاموش خاورمیانه
" به سگ دو زنان بینوا که یکشبه رفیقان دریوزه وار شده اند " **
و اعلام کنید در بیانیه ای جهانی :
" همه شاعران بی سرزمینند
همه شاعران غمگینند " **



پنج شنبه – رشت – خرداد هشتاد و نه

*- فکر میکنم شاید جایی دور از پژمان گلچین شنیده ام
**- قسمتی از یک شعر علی عربی