سروش علیزاده: رفت و آمد و سر زدن به مجتمع فرهنگی خاتم
الانبیا خالی از لطف نیست. گاه گداری اجراهای تئاتر و موسیقی و برپایی نمایشگاه‌های
هنرهای تجسمی اوقات فرهنگی خوشی را برایتان به ارمغان می‌آورد. در یکی از همین بازدیدهای
گاه به گاه خودم دیداری داشتم از نمایشگاه عکس‌های هنرمند جوان "هومن فاخته"
که از ۲۹ فروردین تا ۳ اردیبهشت در گالری مارلیک مجتمع خاتم الانبیا برگزار شده
بود و گپ و گفتی با این هنرمند عکاس داشتم که ماحصلش را در این گفتگو تقدیم به شما
می‌شود.
خزر – لطفاً
خودتان را برای خوانندگان ما معرفی نمایید؟
من هومن فاخته متولد ۱۳۶۹ در شهر رشت هستم. علاقه بسیار
وافرم به سینما و عکاسی از دوران نوجوانی با من است. فارغ التحصیل انجمن سینمای
جوان- دفتر رشت می‌باشم و هم اکنون در مقطع کارشناسی ارشد رشته روانشناسی در
دانشگاه گیلان مشغول به تحصیل هستم.
خزر - نمایشگاه عکاسی "محو " چندمین نمایشگاه
شماست؟
"محو" سومین نمایشگاه من در شهر رشت است و دو
نمایشگاه پیشین من در حوزه هنری گیلان برگزار شد. به ترتیب "نگاه دوم"
1390 و "خیلی دور, خیلی نزدیک" 1392.
خزر- کمی در مورد سبک عکس‌هایتان در این نمایشگاه و
برنامه ای که برای عکاسی در آینده دارید بگویید؟
در مورد سبک کارهایم در عکاسی باید بگویم که تا کنون سعی کرده‌ام
خودم را به ژانر و سبک خاصی محدود نکنم و تا می‌توانم دنیاهای گوناگون عکاسی را
تجربه کنم. اما دو ژانر آبستره و مستند اجتماعی بیشتر در میان عکس‌هایم به چشم می‌خورد
و احساس می‌کنم ساختار بصری ذهن من به این دو نزدیک تر است. قصد دارم در آینده ای
نزدیک بیشتر به سمت "مجموعه" و عکاسی پروژه ای بروم. چون به طور جدی
"مجموعه" را دنبال نکرده‌ام و از اساتید بسیاری آموخته‌ام که حتماً آن
را دنبال کنم. گرچه به دنبال مجموعه رفتن ذره ای از ارزش "تک عکس" برایم
کم نمی‌کند و راستش از این همه تب مد مجموعه کار کردن در شگفتم.
خزر- خوب وقتی از این تب مد مجموعه به شگفت آمده‌اید باز
هم می‌خواهید این روش را دنبال کنید؟!
بله فکر می‌کنم عکاسی دنیا در حال پیش رفتن به سمت مجموعه
سازی است و به راستی مجموعه
ارزش‌هایی دارد که تک عکس ندارد اما همانطور که گفتم این به معنای خوار شمردن تک عکس
نیست.
خزر – آخرین نمایشگاه عکستان "محو" چه
دستاوردها و تجربیاتی برایتان به همراه داشت؟
در باره آخرین نمایشگاهم "محو"
می‌توانم بگویم که تجربه خوبی برایم بود. همانند
نمایشگاه‌های پیشین. احساس می‌کنم نگاه و بینشم به عکاسی به نوعی پالایش یافت.
چیزی که هر از گاهی فرد پدیدآورنده در هر رشته هنری بدان نیازمند است. قطعاً از بازخوردهای
مخاطبین به کارها چیزهایی برای یادگیری وجود دارد.
خزر- استقبال از نمایشگاهتان در رشت چطور بود؟
استقبال خوب بود به ویژه در روزهای نخست. از استقبال نمایشگاه
راضی بودم و به ویژه حضور قشر جوان مشتاق هنرهای تجسمی. در این میان افرادی
هم بودند که به طور اتفاقی به نمایشگاه می‌آمدند و از عکس و عکاسی پرسش می‌کردند
که برایم بسیار لذت بخش بود صحبت با آن‌ها و شنیدن نقطه نظراتی که داشتند. از حضور برخی از
اساتید عکاسی گیلان نیز در روز نخست نمایشگاه بهره بردم.
خزر- فضاها و گالری‌های رشت را برای برپایی نمایشگاه
چطور می‌بینید و آیا قابل مقایسه با تهران است؟
آن چه در باب فضاهای نمایشگاهی رشت باید بگویم این است که
امکانات و گالری‌ها با ظرفیت و استعدادهای این شهر و استان نمی‌خواند و هنوز با
کمبود امکانات مواجه هستیم. مسولین می‌توانند آنچه درخور و شایسته
فضاهای
فرهنگی و هنری این شهر با استعداد است را فراهم آورند. تا فردی که در شهرستان
برنامه ای فرهنگی-هنری را تولید می‌کند آن قدرها خود را با فضای پایتخت خود را
مقایسه نکند و این موضوع موجب پایین آمدن انگیزه برای ارائه کار در شهرستان‌ها
نشود.
خزر – در این مسائل اقتصاد حرف اول را می زند. در تهران
مردم در مورد خرید آثار هنری رغبت نشان می‌دهند اما در رشت این طور نیست. فکر می‌کنید
مسوولین چه کاری می‌توانند انجام دهند؟
می‌توان به ویژه برای اقتصاد و درآمد زایی آثار هنری این
شهر نیز سیاست‌ها و برنامه‌هایی را به اجرا در آورد و این رکود موجود کنونی را
کاست و یا حتی حذف کرد. ولی آنچه باعث خوشحالی است پویایی نسبی برنامه‌ها فرهنگی
در میان مردم به ویژه جوانان رشت است. که این پویش صد در صد در آینده برای فرهنگ
سازی بهتر و بالندگی هرچه بیشتر نیاز به حمایت‌های کلان دستگاه‌های مربوطه دارند.
