یان شولتس/ ترجمه الاهه نجفی
یک راننده اتوبوس، یک دفترچه یادداشت، زندگی روزانه و یکنواخت. در فیلم 
«پترسن» جیم جارموش اتفاق چندانی نمی‌افتد و با این‌حال ناگهان به طرز دلپذیری 
بحث عشق در میان می‌آید. در این فیلم هیچ چیز زیباتر از این نیست که صبح در 
کنار زنی به نام لورا با بازی گلشیفته فراهانی آغاز شود.
پترسن (آدام درایور) و لورا (گلشیفته فراهانی) در نمایی از فیلم «پترسن» جیم 
جارموش

هفت شبانه‌روز از زندگی یک راننده اتوبوس به نام پترسن (با بازی آدام درایور) 
در کنار لورا که آرزو دارد خواننده موسیقی کانتری بشود، در شهری به نام پترسن.

پترسن رأس ساعت شش صبح از خواب بیدار می‌شود، به ساعت مچی‌اش نگاهی می‌اندازد، 
همسرش لورا را که خواب‌آلود است می‌بوسد و سر کارش می‌رود.

یک بول‌داگ هم به نام «ماروین» در این فیلم حضور دارد. برای لورا این سگ 
جایگزینی‌ست برای یک بچه. در نظر پترسن اما این سگ مزاحمی بیش نیست و با 
این‌همه او را هم مانند همه وظایف زندگی روزانه تحمل می‌کند. هر شب، از روی 
وظیفه با «ماروین» به گردش می‌رود، سر راه سری به یک میخانه می‌زند و خودش را 
به یک لیوان آبجو دعوت می‌کند. او هرگز در میگساری زیاده‌روی نمی‌کند.
هر روز چند سطر در یک دفترچه

ممکن است در این لحظه این پرسش برای شما پیش آمده باشد که آیا واقعاً این یک 
فیلم داستانی‌ست یا چیزی است کسالت‌آورتر از زندگی هر روزه‌روز؟ حق با شماست. 
در فیلم «پترسن» اتفاق چندانی نمی‌افتد و آنچه که اتفاق می‌افتد هم تکرار مکرر 
رویدادهای روزهای قبل است. اما از طرف دیگر پترسن یک سویه نه چندان آشکار هم 
دارد. این راننده اتوبوس هر روز در دفترچه یادداشتش اشعاری می‌نویسد: دقیقاً 
مانند ویلیام کارلوس ویلیامز، شاعر آمریکایی که یک مجموعه پنج جلدی از اشعارش 
را به نام «پترسن» منتشر کرده. اشعار ویلیام کارلوس ویلیامز درباره شهر 
کوچکی‌ست به نام «پترسن» که با اتوموبیل فقط نیم ساعت با نیویورک فاصله دارد.
نمایی از فیلم «پترسن»: در ستایش عشق و زندگی

پترسن هر روز صبح، در ایستگاه اتوبوس، دفترچه‌اش را به فرمان اتوبوس تکیه 
می‌دهد و قبل از آنکه استارت بزند و اتوبوس را روشن کند، چند سطری در 
دفترچه‌اش می‌نویسد. موضوع اشعار او چیزهای پیش پاافتاده‌ای‌ست مثل قد و قواره 
چوب کبریت‌ها و در این بین ناگهان به طرز دل‌انگیزی موضوع عشق هم در میان 
می‌آید. پس «پترسن» جیم جارموش فیلمی‌ست درباره شعر و زندگی شاعرانه یک راننده 
اتوبوس در کنار زنی که آرزوهایی دارد و گلشیفته فراهانی نقش او را با مهارت 
تحسین‌برانگیزی بازی می‌کند.
پترسن: شاعر زندگی روزانه

در «پترسن» شخصیت‌های دیگری هم حضور دارند: یک دختربچه، یک مرد ژاپنی، خود 
پترسن و لورا، زنی که در کنار او خوشبختی معنی پیدا می‌کند و گمان می‌کند که 
پترسن خوش‌قلب روزی شاعر بزرگی می‌شود. چه کسی می‌تواند این ادعا را با قاطعیت 
رد بکند؟

پترسن، شاعر زندگی روزانه است. شاعرانگی او در نوع نگریستن او به جهان، در 
گفت‌و‌گوهایش با مسافران اتوبوس یا غروب‌ها در میخانه جلوه‌گر می‌شود. شعر 
ابتدا با نگاه کردن آغاز می‌شود و سپس نوبت می‌رسد به نوشتن و گاهی هم در این 
گیر و دار پیش می‌آید که اتفاق مضحک، وحشتناک یا آبسوردی روی می‌دهد و همه 
اینها به چند سظر در زندگی پترسن تقلیل پیدا می‌کند که چند صباحی بعد، در یکی 
از همین روزها اتفاق خوبی بیفتد.

پترسن می‌گوید: این‌ها فقط چند کلمه‌اند.

«پترسن» جیم جارموش عاشقانه‌ای‌ست درباره نوشتن و در فضیلت یک زندگی شاعرانه و 
قدردانی از عشق و از هستی. در این فیلم هیچ چیز زیباتر از این نیست که صبح در 
کنار زنی به نام لورا با بازی گلشیفته فراهانی آغاز شود.

منبع: تاگس اشپیگل

بهمن کشاورز - حقوق‌دان و و کیل دادگستری - طی یادداشتی به واکاوی حقوقی ماجرای ادعاشده مبنی بر تعرض یک معلم به دانش‌آموزی 9 ساله در یکی از روستاهای زنجان پرداخته است.

به گزارش ایسنا، بهمن کشاورز می‌نویسد: «صورت‌ مسئله این است که معلم یک دختر ٩ ‌ساله با او رابطه جنسی مکرر داشته که پس از افشای این مطلب، موضوع به‌ عنوان تجاوز به عنف بررسی و تعقیب شده اما نهایتا نظر مرجع رسیدگی این بوده که در این رابطه، عنصر عنف وجود نداشته بلکه این رابطه با رضایت طرفین تحقق یافته است. ظاهرا معلم مذکور با قرار وثیقه آزاد شده است و به قضیه، عنوان رابطه نامشروع داده شده. در‌ این‌باره، موارد مختلفی را می‌توان مطرح کرد و پرسش‌های گوناگونی به ذهن متبادر می‌شود که خلاصه‌ای از این موارد به شرح زیر است:

١) قانون حمایت از کودکان و نوجوانان کلیه افراد زیر ١٨ سال را کودک اعلام و مشمول ضوابط حمایتی خاص کرده است. با توجه به اطلاق ضوابط این قانون، چگونه می‌توان قائل شد به اینکه کودک ٩‌ ساله دارای اراده آزاد برای برقراری رابطه جنسی با فرد بالغ است؟

٢) قانون راجع به رشد متعاملین، هر نوع معامله افراد زیر ١٨ سال را - اعم از پسر یا دختر - غیرنافذ می‌داند. به عبارت دیگر اگر فرد زیر ١٨ سال مثلا دوچرخه یا قلمش را به کسی بفروشد، می‌تواند استرداد مال کند. این موضوع حکایت از آن دارد که از دیدگاه قانون‌گذار، افراد زیر ١٨ سال دارای عقل و اراده‌ای که برای معاملات لازم است، نیستند و قصد و رضای آنان مخدوش است. چگونه می‌توان گفت دختربچه ٩ ‌ساله، دارای قصد و رضا و اراده آزاد برای برقراری رابطه جنسی بوده است؟

از این گذشته اینکه همین دختر اگر مثلا به سن ٤٠‌ سالگی می‌رسید و هنوز باکره بود، برای ازدواج - یعنی ازدواج قانونی و مشروع - نیاز به اذن ولی داشت و اگر بدون این اذن شوهر می‌کرد، ازدواجش ابطال‌شدنی بود. علت این امر ظاهرا این است که از نظر قانون‌گذار، قصد و رضای چنین خانمی بدون ضمیمه‌شدن اذن پدر یا جد پدری به آن، اعتناکردنی نیست. حال آیا می‌توان پذیرفت دختر‌بچه ٩‌ ساله بدون اذن ولی عملی را انجام داده و از نظر کیفری مأخوذ به آن است؟

٣) در قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢ درباره افراد زیر ١٨ سال و بالای ١٥ سال که مرتکب جرائم مستوجب حد و قصاص می‌شوند، ضوابطی برقرار شده تا مرجع قضایی بتواند از طرق مختلف از نظر ارجاع به پزشک قانونی یا جلب نظر سایر کارشناسان درباره وضعیت عقلی و دِماغی و میزان رشد شخصیت آنان، تحقیق کند و هر‌آینه نتیجه حکایت از خللی در اینها داشته باشد، سایر تدابیر کیفری مخصوص اطفال را درباره آنان اعمال کنند؛ پس از دیدگاه قانون‌گذار افراد بین ١٥ تا ١٨ سال از نظر توان فکری و عقلی در محل سؤال و تردید هستند. اینکه طفل ٩‌ ساله را واجد سلامت فکر و روان در حد رضایت به رابطه جنسی این‌چنینی تلقی کنیم، به شدت تأمل‌برانگیز است.

٤) در قانون مجازات عمومی قبل از انقلاب، آنجا که بحث منافیات عفت و هتک ناموس مطرح بود، وقتی مرتکب، معلم، پرستار، قیم یا لَلِه زیان‌دیده از جرم بود، مجازات مرتکب، تشدید می‌شد. علت این بود که سیطره و تفوق مرتکب بر مجنی‌علیه (بر زیان‌دیده از جرم) امکان هرگونه دفاع یا افشاگری یا مقاومت را از او سلب کرده و یا به‌شدت تضعیف می‌کرد. این ضابطه ممکن است در متن قانون نیامده باشد اما علت حکم هنوز باقی است. ملاحظات روان‌شناختی نیز این معنا را تقویت می‌کند. موارد مکشوف درباره تجاوز پدران به دختران صغیر، مؤید و ثابت‌کننده درستی این نظر است.

٥) علاوه بر همه اینها قانون‌گذار ما سن قابلیت «صحی» برای ازدواج را ١٣ سال تمام شمسی قرار داده؛ یعنی دختران فقط در‌ صورتی‌ که ١٣ سال تمام داشته باشند و اذن ولی را بگیرند، می‌توانند ازدواج کنند. حال آیا می‌شود قائل شد به اینکه دختربچه ٩ ‌ساله متوجه اهمیت رابطه جنسی و کم و کیف آن بوده و به آن رضایت داده است؟

٦) بالاخره در نظام‌های حقوقی خارجی، ایجاد ارتباط جنسی با دختران زیر ١٨ سال (یا ١٧ یا ١٦ سال) به تفاوت نظام‌ها، تجاوز به عنف محسوب می‌شود. به عبارت دیگر در این موارد اصولا فرض رضایت نمی‌توان کرد و معدوم‌بودن قصد و رضا مفروض است.

حاصل اینکه برداشت‌های این‌چنینی، نبود امنیت و مشکلات جبران‌ناپذیری را به‌ویژه در دبستان‌ها و دبیرستان‌های دخترانه ایجاد خواهد کرد و با توجه به اینکه کادر آموزشی کارآمد از خانم‌ها به اندازه کافی وجود ندارد و از استفاده از نیروی آقایان آموزگار و دبیر، گزیر و گریزی نیست، مطمئنا وضع بسیار نامطلوبی ایجاد خواهد شد؛ بنابراین با اینکه شخصا به نتیجه‌بخش‌بودن شدت مجازات به‌عنوان عامل بازدارنده عقیده ندارم اما برخورد این‌گونه را به‌ویژه آنجا که بحث کودکان و نوجوانان و آسیب‌های جسمی و روانی آنان مطرح است، به‌هیچ‌وجه جایز نمی‌دانم. والله اعلم.»

یه روز خوب با فرشته ها

امروز مهمان چهارتا از بچه های گل و باهوش و پرانرژی بودم. کلی بازی کردیم و گفتیم و خندیدیم و قصه

تعریف کردیم.آواز خوندیم و نمایش بازی کردیم. اون دو تا خانم هم دانشجو های روانشناسی بودند که واسه کارورزی شون اومده بودند و رای گرفتیم و بچه ها اجازه دادند که باهاشون مشارکت کنند و الحق که این فرشته ها خیلی بهتر از اون دوتا خانم نمایش بازی می کردند. فردا هم به این" موسسه خیریه کودکان سندروم داون رشت" می رم و با یه تعداد دیگه از این عشقولی ها همراه می شم و بعد یه گزارش کامل از این موسسه  و بچه های گل و باهوشش برای مجله ویژه فرهنگ و هنر روزنامه خزر آماده می کنم باشد که بتونم با توجه به تیراژ بالای مجله و توزیع گسترده رایگان که معمولا بین مردم می شه توجهات رو برای کمک مردمی و سازمان ها به این بچه ها و موسسه جلب کنم.
 سپاس از  مدیر خوب کانون خانم قطب زاده و معلم خوب تئاتر این بچه ها که بازیگر  نمایش سی و سه درصد نیل سایمون هم هست خانم نرگس حسن نیا🌻🌹🌼
  #سی_وسه_درصد_نیل_سایمون #دیوار_چهل_و_هفت #موسسه _کانون_کودکان_سندروم_داون